Druk met behandeling

Op dit moment volg ik, voor mijn doen, veel behandeling. Het liep gewoon een beetje zo, maar ik heb het ook besloten aan te gaan. Ik merk dat ik groei en die groei wil ik blijven bevorderen, en over jezelf leren en beter met dingen leren omgaan is daar dan natuurlijk heel belangrijk in. En ik merk ook hoe fijn het gewoon is om bij mensen en instanties te zijn die ingesteld zijn op het omgaan met mensen met autisme. Het is wat dat betreft zó anders dan vrijwel alle andere hulpverleners en Ggz-instellingen die ik heb gehad. Ook weer een bevestiging dat het goed was om achter die diagnose aan te gaan, en dat die diagnose dus echt ook gewoon klopt.
Ik ben natuurlijk een tijdje geleden van psycholoog gewisseld. Het was even wennen, maar eigenlijk gaan de gesprekken met haar nu heel goed. Ze grijpt goed terug op vorige gesprekken, leest mij goed, is rustig en doordacht. Af en toe weet ze me zo te leiden dat ik tot antwoorden of beseffen kom die ik zelf niet zou vinden en dat is heel fijn. Het is fijn om een plek te hebben waar je kunt klagen over jezelf en de wereld om je heen en dan weer naar huis gaat met meer rust en inzicht over die onderwerpen.
Met haar ben ik ook met PsyMate begonnen. Dit is een app die je op je mobiel zet waarmee je in kaart kunt brengen hoe je je dagelijks voelt en hoe dingen je beïnvloeden. In de loop van de dag krijg je zo'n acht tot tien keer op willekeurige momenten een melding dat er een vragenlijst klaarstaat en die vul je dan in. Er wordt dan bijvoorbeeld gevraagd of je moe bent, geïrriteerd, onzeker of blij, welke middelen je misschien gebruikt hebt, waar en met wie je bent en wat je aan het doen bent. Ook is een ochtend- en avondlijst waarmee je de app dagelijks start en afrond. Dat doe je dan een week en daarna kan je met je behandelaar kijken waar knelpunten zitten, waar je aan zou kunnen werken, of wat gewoon lekker goed gaat en je zo moet zien te houden. Ik ben benieuwd wat er volgende week uit de statistieken rolt voor mij. Ook al weet je vaak wel een beetje of je een goede of slechte periode hebt gehad, toch kan er uit zo'n gedetailleerde kijk op je dagelijks leven wel nieuwe kennis rollen.
En daarnaast doe ik nu een Mindfulness Training voor volwassenen met Asperger Syndroom. Ik vond het in eerste instantie heel eng om een groepsding te gaan doen, omdat ik me ongemakkelijk voel in groepen, maar ook omdat ik me nog nooit in een groep Aspergers had bevonden. Het intakegesprek was echter zo positief dat dat me overhaalde het toch te gaan doen. Ik had al eerder met mindfulness gespeeld, dus ik dacht dat ik dat wel zou redden. Het grappige is dat de hele zaak omgedraaid is, nu na 2 lessen. Als ik daar ben voel ik me ongemakkelijk bij de meditatie-oefeningen en vind het heerlijk om herkenning te vinden bij wat de mensen in de groep vertellen. Het is heel cliché misschien, maar het is echt geweldig om eens niet de rare in de groep te zijn en vrijuit te kunnen delen over hoe je dingen ervaart.  Dat ik de oefeningen daar minder fijn vind is omdat er twee begeleiders zijn die de groep leiden en dan overzien, waardoor ik onrustig wordt, me bekeken voel. Thuis gaan de oefeningen gelukkig goed en is het meer het oppakken van een oude interesse dan iets nieuws en vreemds. Grotendeels wel een positieve ervaring dus.
Al met al ben ik één of twee keer per week op pad voor een gesprek of les en deze week vul ik dus dagelijks die vragenlijsten in. Soms voelt het wel alsof het een beetje veel is, maar zoals ik aan het begin al zei; ik wil de vaart erin houden en mocht die vaart iets te hard gaan, kunnen we vast wel ergens een beetje afremmen.