Kansen?!

Ken je dat, dat er allemaal dingetjes gebeuren waardoor je jezelf gaat betrappen op momenten dat je in een soort verbaasde overdenking van dat alles al een minuut of vijf naar niks zit te staren?

Er gebeuren dingen in dat gekke leventje van mij, niet zomaar opeens, maar wel ineens heel echt en potentieel heel erg gaaf {en 'n beetje heel eng}. En dat je dan opeens ook heel goed weet waarom je al zo lang heel erg voor iets knokt. Want blijkbaar knokte ik niet alleen om uit te zoeken wie ik ben, waarom ik ben zoals ik ben, maar knokte ik ook om verder te kunnen komen.

Alleen wist ik dat nog niet.

Vandaag weet ik het wel. 

Of in ieder geval op dit moment, en dat hoop ik vast te kunnen houden.

Ik wordt soms erg kriegelig van mensen die frasen uiten als "ook dit heeft een reden, je weet alleen nog niet welke" of "het leven bied geen problemen, maar kansen". Dan gaan mijn nekhaartjes overeind staan en kap ik het gesprek af. Maar vandaag kan ik niet ontkennen dat er toch wel dingen op hun plek vallen en dan ook nog op het juiste moment. Dat er gebeurtenissen en situaties samenkomen en zich mogelijkheden ontwikkelen. En dat ik die kansen heel voorzichtig rustig aan toch ga onderzoeken. Iets wat ik niet had verwacht van mezelf, terughoudend en twijfelend als ik ben.

 

Nee, ik vertel nog niet te veel, ik wil nog even genieten van de verlegen vlinders in mijn buik en rustig aan kijken wat dit allemaal kan betekenen en of ik niet toevallig een te grote hap uit die kansen neem en mezelf toch een beetje verslik. Dit positieve gedoe is ook allemaal nog een beetje nieuw voor me he...