Soms wil je gewoon zijn. Doen wat je wil, wanneer je dat wil, wanneer het goed voelt of uit komt.
Je hebt afgelopen vrijdag je verjaardag gevierd met een boswandeling, bankgeklets, uit eten en verrassingen, wat heel gezellig en waardevol was. Maar natuurlijk was het voor jouw doen veel sociale interactie en activiteit, waardoor je moe was en een beetje overprikkeld en je pakt de zaterdag om bij te komen. Zondag voel je je down en denkerig en probeer je je demonen te weerstaan met schrijven, lezen en contemplatie. Je plande vorige week al voor je zelf een leuke maandagmiddag weg, want je mindfulness-cursus vervalt, waardoor je onverwacht tijd hebt, en vraagt iemand mee. En je regelt het zo dat je daarvoor nog gezellig kunt lunchen met je lief. Je wilt je bevinden bij mensen en plaatsen waar je je goed voelt. Ja, bent een huismus, maar vind het ook zo fijn om dingen met anderen te ervaren. Je bent echt niet alleen maar die stille teruggetrokken somberaar, al lijkt dat soms wel zo. Je hebt zin in de maandag die je gepland hebt, en gaat zondagavond met een goed gevoel daarover naar bed. Dat er een paar demoontjes besluiten mee te komen naar je warme nestje, neem je op de koop toe en je probeert ze tot iets te laat weg te schrijven voor je het licht uit doet.
Maandagochtend rol je enigzins onuitgeslapen maar met goede zin uit bed, geeft de dieren eten en eet daarna zelf je ontbijtje. Waarna je lief voor de deur staat voor knuffels en samen twee uur uitbrakken in bed. Natuurlijk heb je zat te doen, ligt je ochtendritueel op zn gat en moet je je straks wellicht haasten, maar dit is veel te fijn, je geniet. Dan raffel je je ochtendritueel af, verzorgt jezelf, ziet dat het al laat is, haast je om een boodschappenlijstje te maken, laat de varkensstal in huis maar liggen en doet je jas aan. Maar je kan niet weg voordat je eerst nog even snel degene terugbelt die 's middags mee op pad gaat; De tijd 's middags is te kort om alles te doen, plannen worden aangepast, originele plan wordt vooruit geschoven, ander keertje dan maar, jammer. Je bent moe, hoofd wordt vol, je moet boodschappen doen. Op de fiets naar de supermarkt dus, eigenlijk moet je ook naar een andere winkel, maar daar is al geen tijd meer voor. De scholen hebben pauze en het is druk, je zet je muziek aan, probeert je te concentreren op wat je moet hebben en vergeet drie dingen die gewoon op het lijstje staan. Mensen lopen je in de weg, lange rij bij de kassa, mevrouw voor je wil een gesprek aanknopen over hoeveel jeugd er in de zaak rondloopt. Je hoort haar wel, maar doet alsof je muziek hard staat en glimlacht alleen beleefd, je mag nu echt niet stilstaan bij hoe druk het is. Een jongen duwt met zijn tas in je rug. Je hebt buikpijn en voelt hoe strak je schouders staan. Adem in, adem uit, en je mag weer naar buiten. Op de fiets weer naar huis, je voelt hoe krampachtig je ademt, hoe zweterig je bent. Als je thuis komt is het de afgesproken tijd om te lunchen. Je zet je boodschappentas op het aanrecht en...
Oh god, de keuken is een bende en ik moet de woonkamer ook nog opruimen, en de slaapkamer ook en hoe laat is het, ohjah half 12, heb ik wel alles, ohnee! lijnzaad vergeten, ik wordt om 1 uur opgehaald, dan ist half 2 voor we er zijn maar we hebben toch geen tijd meer voor die stadswandeling, dus eerst maar koffie daar dan, oh ik moet wel lunch gaan maken en nu en de eettafel is niet eens vrij en heb ik de cavia wel wortel gegeven en wat gingen we dan verder doen vanmiddag en heb ik misschien al antwoord op mn vraag op dat forum? mja nog nog niet kunnen checken omdat lief langskwam en heeft hij zijn spullen wel mee en eet hij hier of ik bij hem en wilde hij dan ook salade of wat was dat ene nou dat ik zaterdag bedacht, of had ik dat gister opgeschreven... Die gast achter me in de rij had knalrode gympen, zo lelijk, oh god heb ik wel afgerekend bij de kassa net?! shit, wat heb ik het heet, wat ga ik nou eerst doen, oh ik moet ook eitjes opzetten en man man man, wat ís dit?! Hoe laat is het nou? Heb ik uberhaubt nog wel tijd om te eten???
Je dwingt jezelf met een bonkend hart de keuken uit, parkeert je zelf op de bank en probeert je te concentreren op wat je buiten ziet. Het zweet staat op je rug, je hebt hoofdpijn, de tranen prikken achter je ogen. Maak je hoofd rustig, hey een kat op de stoep, adem in, wat een mooitje, adem uit, ok, wat gebeurde er nou? Overlading, te veel te verwerken, geen overzicht meer, te veel afwijking van wat je had voorzien, flexibiliteit vereist waar je dat niet kunt bieden. Je systeem raakt overladen en je blokkeert. Niet de eerste keer, maar deze keer wel vrij pittig. Je herkent het en voelt heel even een steek van teleurstelling en frustratie; dit gaat niet veel meer worden vandaag, je moet voor jezelf kiezen en zegt de activiteiten voor vanmiddag af, je hebt rust nodig. Blijf ademen. Je richt je weer op wat je buiten ziet. Poes loopt over het veld aan de overkant en lief komt binnen met zijn deel van de lunch. Hij treft je half huilend op je plekje op de bank, je legt in kleine woorden uit wat er gebeurde en krijgt één van die lieve knuffels. Met moeite eet je wat fruit, probeert wat tot rust te komen terwijl jullie aan die bende van een eettafel zitten. Je voelt je weer uitgeput, je probeert jezelf te vertellen dat je niet faalde, maar dat wat er gebeurde hoort bij wie je bent, een gevolg is van je persoonlijkheid, dat dat soort dingen nou eenmaal gebeuren en dat het aan jou is om er goed mee om te gaan. Dit is Asperger, dit is deel van mij en het is ok. Maar dat is het hartstikke niet natuurlijk, je baalt van hoe je bent. Je probeert om de somberheid die op dit soort 'aanvallen' volgen op afstand te houden en probeert je niet af te sluiten voor je lief. Niet in oude patronen vallen, blijf ademen.
Na de lunch besef je hoeveel ongewilde open tijd deze dag nu ineens heeft en overspoelt alles je weer. Je laat jezelf even wat tranen toe en gaat daarna slapen. Bijtanken is het beste wat je nu kunt doen voor jezelf.
In de loop van de middag klap je je laptop open en de YouTube lijst die je voordat je boodschappen ging doen aan had staan, speelt automatisch verder;
And in one little moment, it all implodes
This isn't everything you are
Breath deeply in the silence, no sudden moves
This isn't everything you are
Just take the hand that's offered, and hold on tight
This isn't everything you are
There's joy not far from here, I know there is
This isn't everything you are
THIS ISN'T EVERYTHING YOU ARE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten