Leukste patiënt

Na een nachtje hele gekke geluiden in mijn borstkas en veel benauwd gedoe liet ik vanmiddag even mijn longen checken bij de weekendpost. Ik heb tenslotte al van kinds af aan luchtwegproblemen, dus als mijn longen gek gaan doen na een weekje flink verkouden zijn, neem ik liever het zekere voor het onzekere. De vrouwelijk arts die mij behandelde was ontzettend vriendelijk en het hele bezoekje was gewoon gezellig te noemen. Ze checkte mijn zuurstof gehalte, hartslag, luisterde elke centimeter van mijn bovenlijf af en kon me geruststellen dat het allemaal okay was. Waarschijnlijk door het vele hoesten wat verkramping, komt goed, gewoon uitzieken, rustig aan. Toen ik haar hand schudde bij het verlaten van haar kamer zei ze "Ga lekker naar huis meid, jij was in ieder geval mijn leukste patiënt vandaag!". Verbaast en lachend bedankte ik haar en liep naar buiten.
Als je op google "people with the biggest smiles" intypt kom je een overvloed aan quotes tegen die allemaal neerkomen op één gegeven; achter de meest blije koppies schuilen de mensen die het hardste worstelen. Klinkt melodramatisch misschien, maar het is wel waar. En veel mensen zien het niet op het moment dat het zo gebeurd. Zij ook niet.
Want hoe kan zij weten dat ik angstig ben voor nieuwe mensen en vreemde plekken en daar zenuwachtig giebelig van wordt? Hoe weet zij dat ik situaties makkelijker kan hanteren als ik bluf, dat het in mijn hoofd 150km per uur gaat waardoor ik heel gevat over kan komen en dus met een oppervlakkig maar sociaal vaardig gesprek de situatie onder controle probeer te houden? Hoe kan zij weten dat een jonge, verzorgde, vrolijk overkomende, hoesterige vrouw zichzelf helemaal niet de leukste vindt? Dat ik mijn kleren 20 keer checkte voor ik van huis ging, dat ik worstel met zingeving, toekomstbeeld, zelfwaarde, eenzaamheid, dwangmatigheden... Dat hoe ik bij haar was helemaal niet is zoals ik mij eigenlijk voel?
En doet het ertoe? Nee. Ik kwam bij haar voor een longcheck en we hebben die samen zo prettig mogelijk laten verlopen. En ik ben blij dat ik haar werkdag wat leuker heb kunnen maken en dat zij mij wat positiviteit mee gaf. Maar toch, ergens laat die discrepantie tussen hoe je je van binnen voelt en wat mensen van buiten zien wel een nare smaak in de mond achter.